MuszĂŞ byĂŚ kobietÂą orkiestrÂą
Praca korespondenta w USA to trampolina do kaÂriery. DziĂŞki niej wypÂłynĂŞli Tomasz Lis, Dorota Warakomska i Mariusz Max Kolonko. Od paÂździernika za oceanem pracuje Katarzyna SÂławiĂąska (34 l.)
Posada korespondenta teleÂwizji w Stanach ZjednoczoÂnych jest uwaÂżana w dzienniÂkarskim Âświatku za ogromÂnie prestiÂżowÂą. Z pani perÂspektywy to wyró¿nienie, czy moÂże trochĂŞ zsyÂłka?
Propozycja zostania koreÂspondentem w USA byÂła dla mnie ogromnym wyró¿nieÂniem. Nie bĂŞdĂŞ ukrywaĂŚ, Âże jest to bardzo fajna sprawa. Daje moÂżliwoœÌ zdobycia doÂświadczenia i jeszcze lepÂszego poznania StanĂłw. StuÂdiowaÂłam tutaj wczeÂśniej przez dwa lata, wiĂŞc ten kraj nie jest dla mnie caÂłkowitÂą nowoÂściÂą. Ale teraz mogĂŞ uczestniczyĂŚ w ró¿nych spektakularnych wydarzeÂniach. WÂłaÂśnie jestem na Florydzie w centrum koÂsmicznym im. Kennedy'ego i bĂŞdĂŞ relacjonowaĂŚ start promu kosmicznego. Kilka miesiĂŞcy temu byÂłam na "wycieczce" z prezydentem Bushem. ObserwowaÂłam z bliska jego kampaniĂŞ i wieÂce wyborcze. Ró¿norodnoœÌ tematĂłw, jakimi tu siĂŞ zajÂmuje, jest niesamowita.
Jak zdobywa siĂŞ TAKÂĄ pracĂŞ?
Pewnego dnia Adam PieczyĂąski, ktĂłry w TVN odpoÂwiada za "Fakty", po prostu zapytaÂł mnie, czy byÂłabym skÂłonna sprĂłbowaĂŚ.
Nie baÂła siĂŞ pani odpowieÂdzialnoÂści?
- TrochĂŞ strachu byÂło. Po pierwsze o to, jak sobie poÂradzĂŞ zawodowo, a po druÂgie, jak sobie poradzĂŞ osobiÂÂście. Znam Stany na tyle, Âże
nie czujĂŞ siĂŞ tutaj obco, ale jestem tu sama sobie steÂrem, Âżeglarzem i okrĂŞtem. Od poczÂątku mogÂłam tutaj liczyĂŚ tylko na siebie.
Nie byÂło sztabu ludzi, ktĂłrzy zorganizowali pani biuro?
- TVN nie miaÂł tu wczeÂśniej korespondenta. Wspó³praÂcowaliÂśmy z JarosÂławem Andersem, ale na innych zasaÂdach. Sama musiaÂłam ustaÂliĂŚ, jak mam pracowaĂŚ, z kim chcĂŞ pracowaĂŚ i jak w ogĂłle tutaj funkcjonowaĂŚ. PierwÂsze dni byÂły o tyle ciĂŞÂżkie, Âże przyjechaÂłam do USA na saÂmÂą koĂącĂłwkĂŞ kampanii wyÂborczej. MiaÂłam tylko mateÂrac, stertĂŞ zapakowanych w folie mebli i juÂż musiaÂłam robiĂŚ materiaÂły. W miĂŞdzy czasie zakÂładaÂłam telefony i konta bankowe, bez ktĂłÂrych nie moÂżna tutaj funkÂcjonowaĂŚ. ByÂły to superpionierskie warunki. W dzieĂą prĂłbowaÂłam jeÂździĂŚ za Bushem, a wieczorami z mojÂą przyjació³kÂą z Argentyny, ktĂłra teÂż przyjechaÂła obsÂłuÂgiwaĂŚ wybory, siedziaÂłyÂśmy ze ÂśrubokrĂŞtami w dÂłoniach i skrĂŞcaÂłyÂśmy meble.
Z iloma osobami pani pracuÂje? Przypuszczam Âże oprĂłcz pani jest operator, dÂźwiĂŞkoÂwiec, charakteryzatorka?a?
- Nieprawda, jestem tylko ja. Przytuli³am siê do ma³ej agencji radiowo-telewizyjnej, z któr¹ wspó³pracowa³am kiedyœ jako studentka. Znamy siê, mam u nich biurko. Zwykle zapewniaj¹ mi te¿ operatora.
MakijaÂż i fryzura teÂż sÂą w paÂni rĂŞkach?
- OczywiÂście. OprĂłcz tego organizowanie wszystkiego; montaÂż materia³ów, a nawet ksiĂŞgowoœÌ. Wszystko. MuÂszĂŞ tu byĂŚ kobietÂą orkiestrÂą.
Trudna rola, ale chyba warÂto. Funkcja korespondenta w USA dla wielu osĂłb byÂła trampolinÂą do dalszej karieÂry i to przez duÂże "k". WyÂstarczy spojrzeĂŚ na Tomasza Lisa czy DorotĂŞ WarakomskÂą. Pani teÂż ma ekspansywne plany na przyszÂłoœÌ?
- Na razie zaleÂży mi na tym, Âżeby jak najwiĂŞcej siĂŞ naÂuczyĂŚ i jak najwiĂŞcej doÂÂświadczyĂŚ. Co z tego wynikÂnie i w co to siĂŞ obrĂłci, to siĂŞ dopiero okaÂże. Nie mam narazie planĂłw. Z mojej umoÂwy z TVN wynika, Âże bĂŞdĂŞ tu jeszcze ponad rok i na tym siĂŞ koncentrujĂŞ.
Od 1 lipca korespondentem "WiadomoÂści" TVP w WaÂszyngtonie jest Piotr KraÂśko. PrzybyÂła pani groÂźna konkuÂrencja.
-Na razie jeszcze nie odczuÂwam jego oddechu na pleÂcach. Na pewno moja sytuÂacja tutaj trochĂŞ siĂŞ zmieni. Ale wychodzĂŞ z zaÂłoÂżenia, Âże konkurencja zmusza do wiĂŞkÂszego wysiÂłku, a to zawsze wychodzi na dobre. PodejÂmujĂŞ to wyzwanie.
Korespondenci zagraniczni trzymajÂą siĂŞ razem, czy raÂczej dziaÂłacie w pojedynkĂŞ?
- Ta praca wymaga samoÂdzielnoÂści, ale kontaktujeÂmy siĂŞ i spotykamy. Grupa korespondentĂłw w WaÂszyngtonie jest bardzo fajna, ale jest to ukÂład specyficzny. Nie moÂżemy sobie powieÂdzieĂŚ o wszystkich kÂłopoÂtach i rozterkach. W koĂącu ze sobÂą konkurujemy.
Jak siĂŞ Âżyje w Stanach?
- ÂŻyje siĂŞ przyjemnie. Jest sporo uÂłatwieĂą i wiele rzeÂczy moÂżna zaÂłatwiĂŚ przez telefon. Natomiast pod wzglĂŞdem dziennikarskim
jest i Âłatwo, i trudno. Z jednej strony jest masa rzecznikĂłw prasowych i sztaby ludzi, ktĂłrzy chcÂą uczyniĂŚ Âżycie dziennikarza Âłatwiejszym. Z drugiej strony jesteÂśmy teÂlewizjÂą, ktĂłrej nikt prĂłcz PoÂlakĂłw tu nie zna. CzĂŞsto jeÂsteÂśmy wiĂŞc na 1850 miejÂscu w kategorii waÂżnoÂści, jeÂÂśli chodzi o dostĂŞp do ró¿nych ludzi czy instytucji publicznych. PierwszeĂąstwo majÂą stacje amerykaĂąskie, wiĂŞc zdarza siĂŞ, Âże obijam siĂŞ o mur, przez ktĂłry dziennikarzowi z Polski nie jest Âłatwo siĂŞ przebiĂŚ.
TĂŞskni pani?
- TĂŞskniĂŞ. Bardzo. Jestem z dala od rodziny i przyjaÂció³, wiĂŞc sporo czasu spĂŞÂdzam rozmawiajÂąc przez telefon. Kilka dni temu wrĂłciÂłam z wakacji, na ktĂłrych byÂłam oczywiÂście w Polsce. WielkÂą frajdÂą byÂły spotkanie z przyjació³mi, ale teÂż... naÂjedzenie siĂŞ ogĂłrkĂłw maÂłosolnych! Brakuje mi ich.
Za to mogÂła pani z bliska przyglÂądaĂŚ siĂŞ procesowi Michaela Jacksona! EmocjonoÂwaÂł siĂŞ tym caÂły Âświat, a paÂni tam byÂła. Zapytam wiĂŞc krĂłtko: winny czy niewinny?
- Powiem tak: Nie mnie osÂąÂdzaĂŚ, ale... nie ma dymu bez ognia. Dowody nie przekonaÂły jednak Âławy przysiĂŞÂgÂłych do jego winy, wiĂŞc teÂgo musimy siĂŞ trzymaĂŚ.
ÂźrĂłdÂło: Fakt
TV
Bardzo ciekawy wywiad.
Granica miĂŞdzy nimi to rzeka Sabine. Z granicy tych dwĂłch stanĂłw do Nowego Orleanu jest 120 km. (sprawdziÂłem linijkÂą). SÂławiĂąska mogÂła teÂż zaokrÂągliĂŚ liczby. PrzecieÂż nie powie, Âże jest dokÂładnie 120 kilometrĂłw do Nowego Orleanu tylko Âże 100 km.
